Brichard
Het leven van Brichard, ook met de minder mooie kantjes, die hem maakten tot de persoon die hij was. Geen hypocrisie om professioneel over te komen, enkel de waarheid voor mensen zonder vooroordelen en met wat meer diepgang in deze materialistische tijd…
Brichard werd geboren te Antwerpen op 22 januari 1955
Hij studeerde er tegen zijn zin automechanica. Zijn vurigste wens was immers academie te kunnen volgen… Maar dat mocht niet van vader, die een heel nuchtere kijk op het leven had.
Zijn moeder was sopraan en kreeg verschillende kansen om zich bij een gezelschap aan te sluiten, maar haar pessimistische kijk op het leven maakte dat onmogelijk.
Op prille leeftijd raakte Brichard gefascineerd door kleuren en vormen, door het contrast tussen fantasie en werkelijkheid.
Zijn grootvader langs moeders kant was een weinig bekend kunstschilder in de streek van het Kiel en Wilrijk. Hij wou Brichard niet erkennen als zijn kleinzoon en zette hem steeds buiten het atelier als hij op bezoek kwam.
Dit zorgde er voor dat Brichard reeds heel vroeg zelf ging experimenteren.
Zijn grootvader langs vaders kant schilderde ook, maar was eigenlijk muzikant. Hij stierf al vroeg, op zesenvijftig jarige leeftijd. Brichard was toen acht jaar. Toch heeft hij Brichard boeken, muziek en tekeningen leren appreciëren.
Eenmaal volwassen, volgde Brichard drie jaar avondlessen aan het Stedelijk Atelier voor Grafische Kunsten te Wilrijk en later, na zijn echtscheiding, nog eens twee jaar aan de Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen.
Ondertussen werkte hij als arbeider. Toen de fabriek waar hij werkte overschakelde op een meerploegenstelsel moest hij zijn studies staken.
Kort daarop brak er een periode aan van werkloosheid gevolgd door veel drank, schulden en vrouwen. Hij raakte geen penseel meer aan.
Na ongeveer twee jaar doelloos ronddolen bereikte hij een absoluut dieptepunt. Daardoor maakte hij terug tekeningen in potlood en pastel dewelke hij ruilde voor bakjes frieten en flesjes bier. Hoeveel werken er op die manier zijn buitengegaan kan hij zelf niet vertellen.
Tussen 1989 en 1993 zwerft hij door Europa. Nu eens was hij in Parijs, dan in Canterbury, dan weer België, Tenerife, Barcelona, Rimini… Achteraf bekeken dragen deze ervaringen bij tot wat zijn stijl en levensvisie nu is.
In 1994 leert hij Kathy Vandamme, zijn huidige levenspartner, kennen. Kathy, die ook geïnteresseerd is in kunst en creativiteit, zet Brichard er toe aan om een onafgewerkt doek, dat hijzelf wou vernietigen, af te werken (zie ‘Hangover’).
De vlam slaat in de pan en beiden gaan aan het werk. Zij begrijpt zijn werk en de nood het uit te voeren.
Je hoeft geen echte kenner te zijn om in zijn vroeger werk flarden van René Magritte te ontdekken. Later zal hij meer beïnvloed worden door het werk van Salvador Dali, Max Ernst en Esher. Al deze invloeden smelt hij samen; voegt er zijn eigen visie aan toe en bereikt hierdoor een zekere eigenheid.
Na een slepende ziekte en een titanengevecht verloor Brichard de strijd tegen het venijn Kanker op 18 februari 2022. Hij maakte de overgang thuis met zijn echtnoot Kathy aan zijn zijde… Zijn werken zijn nog te zien in de galerij zolang de voorraad strekt. Nu schildert hij in de zomerlanden de zonsondergangen voor ons…
Recente reacties